توحید از دیدگاه غزالی

امام محمد غزالی طوسی بزرگمردی است که در سال ۴۵۰ هجری قمری در طوس به دنیا آمد و کودکی و جوانیش صرف دانش اندوزی و جهانگردی شد و تا سن چهل سالگی در انواع رشته‌های علمی سرآمد دانشوران روزگار خویش گشت.

عصر غزالی اوج منازعات و تعارضات عقیدتی، اجتماعی و سیاسی در جهان اسلام بوده است، در عصری که جنگ‌های صلیبی با مسیحیان آغاز می‌شود.

نظر به اینکه غزالی از شاخص‌ترین چهره‌های فقه شافعی و کلام اشعری است و با توجه به اینکه مهمترین نزاع‌های علمی با فلاسفه و معتزله توسط او انجام شده است گرایش‌های عرفانی این متکلم برجسته و رویکرد عمیق او به خداشناسی در کنار سنگین‌ترین مباحث نظری او را متوجه خداشناسی عملی و «‌راه دل‌» نموده است.

روش کلی تربیت از نظر غزالی مبتنی بر اصلاح است و نه تغییر.
وی این اصل را در تمام جنبه‌ها بکار می‌گیرد. برای تربیت نفس، مراقبت را ؛ و برای تربیت اخلاقی، تزکیه و تهذیب را؛ و برای علم آموزی روش تحقیق را مطرح می‌کند. اما تربیت دینی را اولی بر سایر جنبه‌های تربیت می‌داند...