پیمان‌های بنیادین در اسلام

امت اسلامی و جماعت مسلمانان که برای خیر رساندن به انسانها آفریده شده‌اند امروزه در وضعیتی هستند که تمامی ملت‌های روی زمین بر علیه آنها توطئه نموده‌اند، تا اینکه دینشان را تبدیل کرده و هویت‌شان را تغییر دهند و در سرزمین آنها شر و فساد را منتشر کنند.

کوشش می‌کنند که دینشان را از آنها ربوده و فهم صحیحشان از کتاب پروردگار و سنت پیامبرشان را از آنها بگیرند، ولیکن الله متعال این را نمی‌پذیرد و مؤمنین نیز هرگز نخواهند پذیرفت. قطعاً چنانچه مسلمانان قرآن و سنت را حفظ نموده‌اند، فهم صحیح آنها را نیز حفظ نموده و احکام آنها را به خوبی درک نمودند و حفاظت، و با قواعدی محکم و اصولی و ضوابطی مفصل آن را تقیید کردند. اولین این امت آن را تقریر و پس از آنها علمای صالح و ربانی آن را حمل نمودند، همان کسانی که تأویل جاهلان، ایجاد نمودن مذهب توسط باطل گرایان و تحریف غالیان را از آن بحمد الله رب العالمین نفی کردند. 

همانا هدف دشمنان این است که قرآن بر غیر وجهی که برای آن و بر آن نازل شده فهمیده شود، و احادیث سنت بر غیر سیاقی که بخاطر آن وارد شدند قرار بگیرند، و معانی و اصطلاحات دینی متزلزل گردد، در نتیجه توحید به وحدة الوجود تبدیل شود و سنت‌های الهی به عادت‌های اجتماعی برگردد و دعوت به تمسک وحی تندروی، اتباع از سنت تشدد، دعوت برای اسلام کراهیت، امر به معروف و نهی از منکر اعتداء، جهاد در راه الله ارهاب (تروریست)، ندا دادن برای حجاب زن مسلمان عقب افتادگی، حکم قرار دادن شریعت جاهلیت و تعظیم اصحاب و برزگ داشت آنها عصبیت تلقی گردد. 

تمامی اینها تحت پوشش اصطلاحات بدنامی مانند: تجدید خطاب دینی، اسلام مدرن، عقل گرایی و تفکر میانه‌روی و جدول طولانی از فریب کاری توسط این گونه اصطلاحات گاهاً انجام می‌گیرد، و گاهی نیز به وسیله سوق دادن انحرافات دیگر بین مسلمانان انجام می‌گیرد. بنابراین در سایه چنین جنگ فکری که هدف آن از بین بردن اسلام با سلب نمودن مضامین آن، الحاد و بیدینی، فکر و انکار ثوابت دین، عقلانیت تلقی می‌گردد، و به بهانه آزادی از حدود شرعی و نشانه‌های حلال و بندهای حرام، خود را آزاد نمودند و این بی‌بندوباری، حریت و آزادی، نام گذاری می‌شود، و بسیاری دیگر از این گونه مصطلحات گمراهی و معانی
فریبنده که لیست طولانی دارد، بنابراین بر فرد مسلمان سزاوار است که صدایش را به قول پیامبر الهی ابراهیم که فرمودند: «من از آنچه می‌پرستید بیزارم» و به قول نبی الله هود فریاد بزند:  «الله تعالی را گواه می‌گیرم و شما هم گواه باشید که من از آنچه شما می‌پرستید و شریک الله می‌سازید بیزارم.» و چهره‌اش را برای الله متعال تسلیم بگرداند: «و آیین چه کسی بهتر از آیین کسی است که خالصانه خود را تسلیم الله کرده، و نیکوکار است، و از آیین ابراهیم حنیف پیروی کرده است؟» و امکان ندارد چنین چیزی از فرد مسلمان واقع شود مگر اینکه علم شرعی و آگاهی داشته باشد، الله تعالی می فرمایند: «پس بدان که معبود به حقی جز الله نیست.»

لذا سزاوار است که شخص مسلمان مواردی از دینش که دانستن آن بر وی فرض عین است را بیاموزد و در دینش علم و آگاهی داشته باشد، چنانچه در حدیث شریف از قول رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده که فرمودند: «هر کس که الله متعال در حق او اراده‌ی خیر نماید، به وی فهم دین نصیب خواهد کرد.» اولین چیزی از علم که فرد مسلمان آموختن آن را شروع می‌کند، مواردی هستند که دانستن آنها از ضروریات دین بوده و معلوم من الدین بالضروره هستند، و برای مسلمان گنجایش ندانستن آنها وجود ندارد و جایز نیست که فرد مسلمان در فرا گرفتن این گونه مسائل و شناخت آنها کوتاهی نماید، و در این علم تمام مسلمانان اعم از عالم و عامی برابر هستند و تمامی افراد باید آن را بیاموزند، از جمله این علم مسائل اعتقادی قلبی مانند علم به وحدانیت الله متعال و از جمله آن مسائل عملی؛ علم به فرضیت نماز است و برخی از موارد علم قلبی و اعتقادی جایز و واجب و برخی حرام هستند، انکار این علم ضروری که برای هیچ مسلمانی گنجایش جهل نسبت به آن وجود ندارد، و اجماع امت بر آن منعقد گشته سبب کفر و خروج صاحبش از ملت اسلام می‌گرد د، چون امری ظاهری و متواتر که در نزد خاص و عام معلوم است، و در مورد آن اجماع منعقد شده را انکار نموده است.

لذا بخاطر بیان این مسائل مهم اعتقادی و عملی با توجه به نیازی که برای بیان احکام وجود دارد، چون امروزه دشمنان اسلام در مورد آنها تشویش ایجاد میکنند و اقتضای حال ایجاد بیداری و نشر فهم درست است، این رساله را برای خیرخواهی و نصحیت امت و دفاع از کلیات و اساسی که ساختمان دین بر آن بنا شده و ارکانش محکم گشته به رشته تحریر در آوردم.