تحلیل و تطبیق اندیشه‌های کلامی مثنوی مولوی با نگاهی به دیگر متکلمان

علم کلام یکی از علوم اسلامی است که برای درک و فهم صحیح عقاید دین اسلام، و دفاع از آن در برابر شبهاتی که پیرامون آن پدید آمده‌اند، به وجود آمده است. برخی از اندیشمندان اسلامی در این حوزه گام نهاده و با دلایل روشن عقلی که دلایل نقلی مؤید آنهاست به دفاع و حمایت از اسلام پرداخته‌اند. 

مولانا جلال الدین بلخی یکی از آن اندیشمندان است که اندیشه‌های فلسفی و کلامی خود را، به مانند دیگر اندیشه‌هایش، در قالب نظم بیان داشته است. 

مثنوی معنوی مولوی گنجینه‌ای عظیم از معارف والای بشری و متضمن پاره‌ای از علوم دینی و به ویژه کلام اسلامی است. برخورد مولوی با مسائل راز آلود کلامی برخوردی روانشناسانه می‌باشد؛ زیرا با توجه به عجز عقل دریافته است که با ارائه ادله‌های منطقی صرف و نظرگاه‌های فلسفی نمی‌توان به اسرار هستی پی‌برد. او می‌کوشد متناسب با درک مردم، با پرداختن به حکایات و تمثیل‌ها و بهره‌گیری از امثال و حکم، حقیقت را به فهم مخاطب نزدیک و از منظر عشق و عرفان حقیقی، رابطه‌ی انسان و خدا را نزدیک گرداند. 

نگارنده در این کتاب به تحلیل و تطبیق اندیشه‌های کلامی در مثنوی مولوی با نگاهی به دیگر متکلمان پرداخته، امید است که برای خوانندگان گرامی و جویندگان حقیقت مفید واقع گردد.