محکمه حیوانات

هزاران سال است که مردمان کره خاکی سرودن را آموخته‌اند و هر کدام به یک زبان و در وصف یک موضوع طبع آزمایی نموده‌اند.

این یک به زبان سانسکریت و آن دیگری به زبان یوناتی، یکی در وصف یار و دیگری در وصف زیبائی‌های طبیعت سخنی موزون گفته است. موضوعی که پیش روی شماست سروده‌ای است از شاعر بداهه گوی چیره دست، سید محمدعلی دشتی متخلص به «باور». من «باور» را می‌شناسم و سالهاست که گاه بیش و زمانی کم با او در انجمن‌ها و محافل نشست و برخاست داشته‌ام. او دارای طبعی لطیف و دلی آکنده از گرم و سرد روزگار است. چنان خاکی و افتاده حال است که ناخوانده محیط را متأثر از خویش می‌کند. شعر او عرفانی است و خواه ناخواه در دل خوانندگان می‌نشیند. محکمه حیوانات داستانی خوشایند است که توسط «باور» به شعر در آمده است. با آن که این کتاب را من چندین بار خوانده‌ام، در عین حال توصیف من نمی‌تواند جانشین آنچه شما از آن دریافت خواهید کرد، گردد.

خواندن این کتاب را به خوانندگان و دانندگان اهل ذوق و دوستدار کرامت انسانی توصیه می‌کنم چرا که داننده هشیار از مطالب کتاب می‌تواند از درونیات نویسنده یا شاعر آگاه گردد. [مجتبی دولتخواه «دولت»]