تاریخ کردان منطقه جزیره (از 447تا656ق)

منطقه‌ی جزیره و بین النهرین که بخش اعظم آن مشتمل بر مناطق کردنشین دو کشور عراق و ترکیه بوده٬ از دیرباز بنا به موقعیت جغرافیایی و سکونت اقوام مختلف در آن، یک از مهمترین کانون‌های حادثه خیز تاریخ به شمار رفته است. استقرار کردان سلجوقی در دارالخلافه‌ی بغداد، فصلی نوین در تاریخ کردان آن منطقه رقم زد و شعله‌های آتش توسعه طلبی این مهاجمان، یکی پس از دیگری مناطق کردنشین جزیره را در برگرفت و منطقه‌ی‌بکر نیز که تا دوراندیشی مروانیان کرد از گزند این آتش مصون مانده بود. در پی پیروزی آلب ارسلان در نبرد مشهور ملازگرد به سیطره‌ی این مهاجمان در‌آمد. ظهور قدرت‌های محلی‌ای چون زنگیان در منطقه٬ نقش‌های جدیدی فراروی کردان نهاد و به مناسب مهمی چون قاضی القضاتی نائل شدند. به مناطق شام و مصر پا نهادند و قدرتی عظیم یافتند و بر ضد مهاجمان صلیبی شمشیر کشیدند و ابن روند با به قدرت‌ رسیدن صلاح‌الدین به اوج رسید و کار کردان در دولت وی بدانجا رسید که امپراطور فرانسه، فیلیپ‌آگوست را به مرگ تهدید کردند. این حضور قدرتمندانه در جنگ‌های صلیبی٬ اگر چه‌نام آنان را به عنوان یکی از ارکان این جنگها در تاریخ جاودانه ساخت. منجر به خالی شدن جزیره از فرماندهان جنگی و بی دفاع ماندن آن در برابر تازش خوارزمشاهیان و مغولان شد و...