مجموعه داستان‌های شکوفه‌های کاغذی

توبه‌ بر لب، سجده بر کف٬ دل پر از شوق گناه **** معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما 

چرا دو نفر وقتی خشمگین هستند بر سر یکدیگر فریاد می‌کشند؟ و بر عکس دو شخص که یکدیگر را دوست دارند باهم به آرامش سخن می‌گویند؟‌ این نشانه رابطه تن صدا و فاصله قلب ها از همدیگر است؟‌ دو نفر وقتی بر سر موضوعی با هم مشاجره می‌کنند، داد می‌زنند٬ هوار می‌کشند و با شعله‌های خشمی که دارند نزدیک است یکدیگر را بسوزانند در حالی که در فاصله کمی از هم ایستاده‌اند! با اینکه می‌دانند اگر آرام حرف بزنند به‌راحتی صدای یکدیگر را می‌شنوند اما با این حال باز هم فریاد می‌کشند! زیرا آنها با اینکه فصله فیزیکی‌شان بسیار کم است اما قلب‌هایشان از هم،‌ فرسنگ‌ها فاصله‌ دارد. ولی دو نفر که یکدیگر را دوست دارند٬ آرام صحبت می‌کنند. وقتی عشقشان به هم بیشتر شد٬ زمزمه‌کنان با هم سخن می‌گویند و وقتی این عشق باز‌ هم بیشتر شد، نجوا می‌کنند و...

و کار به آنجا می‌رسد که دیگر نیازی به نجوا هم ندارند بلکه در چشم‌های یکدیگر خیره شده و حرف دلشان را با نگاه به هم می‌فهمانند!! این یک واقعیت است که هر چه قلب‌ها به هم بیشتر نزدیک باشد. 
و همچنین است رابطه خداوند با انسان! هر که عشقش به خداوند بیشتر باشد، نیاری به فریاد ندارد، می‌تواند در درون قلب خویش به‌آنکه سخنی بر لب براند با معشوق حقیقی‌اش درد دل کند. 
کتاب (شکوفه‌های کاغذی) را تقدیم به کسانی می‌کنم که عاشقانه نهال ایمانشان را در مزرعه دنیا به بار می‌نشانند تا در فصل درو با اخلاص برداشتش کنند. کاش بتوانیم شکوفه‌های ایمان‌مان 
را با اخلاص به ثمر برسانیم تا از حلاوت میوه‌هایش، بیشتر از هر کس، خودمان بهره ببریم. و پیش از آنکه طوفان آزمایشات الهی٬ همچون کاغذ پرپرشان کند، بسان درختی تناور در مسیر سختی‌ها، سرافراز شویم.
ماه من! نگران فردا نباش، خدای دیروز و امروزت٬ فردا هم هست