بتت را بشکن

به راستی تربیت ایمانی نقشی بزرگ و فعال در واداشتن آدمی به انجام کارهای نیک آن هم به سهولت و آسانی دارد. هرگاه ایمان در قلب فزونی یابد آثار بزرگی در رفتار آدمی برجای می‌نهد، خداوند می‌فرماید: (ذلک و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب) 
« (مطلب) چنین است ( که گفته شد)، و هر کس مراسم و برنامه‌های الهی را بزرگ دارد، بی‌گمان بزرگداشت آنها نشانه پرهیزگاری دلها (و خوف و هراس از خدا) است...»
هر چند بر افراختن شعله ایمان در قلب و انجام پیوسته کارهای نیک در فزونی آن اهمیتی والا و درخور توجه دارد اما مطلبی دیگر باقی می‌ماند که آن هم از ایمانی بدان هم توجه نماییم، آن هم مراقبت از کارهای نیکی استکه انجام داده‌ایم، محافظت از هرآنچه آنها را فاسد گردانیده یا از گمان خالصانه بودنشان برا خداوند، دورشان می‌گرداند.
مهمترین عاملی که می‌تواند کارهای نیک را نابود گرداند این است که آدمی شیفته خویشتن گشته و از خود راضی شده و خویشتن را به چشم بزرگی ببیند. این بیماری خطرناک که با شیطنت به درون آدمی نفوذ می‌کند سبب از بین رفتن کارها و نابودی آنها می‌شود، بلکه میزان و خامت آن به حدی است که آدمی را در دایره شرک خفی نسبت به خداوند متعال قرار می‌دهد.

ز خاک آفریدت خداوند پاک ***** پس ای بنده افتادگی کن چو خاک 
حریص و جهانسوز و سرکش مباش **** ز خاک آفریدندت، آتش مباش
چو گردن کشید آتش هولناک ***** به بیچارگی تن بیانداخت خاک
چو آن سرافرازی نمود، این کمی**** از آن دیو کرند، از این آدمی