فقه سیاسی

از نظر اسلام مردم نه اینکه حقدارندار حکام خود انتقاد کنند و آنها را نصیحت نمایند و از انحرافشان جلوگیری کنند٬ بلکه این کار بر آنان یک واجب و فریضه است. زیرا آنها هم با دیگر مسلمانان تفاوتی ندارند، و مافوق اندرز و امر به معروف و نهی از منکر نیستند و دیگران هم منزلتشان کمتر از انتقاد و اندرز آنها نیست.
زیرا هرگاه امت اسلامی مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر را بدست فراموشی بسپارد، سر امتیاز خود را از دیگران ملتها و رمز بهتر بودنشان را از دست داده، و نفرینی که گریبانگیر ملتهای پیشین گردیده دامنگیر آنها هم خواهد شد.
آنهایی که قرآن در موردشان می فرمایئ:( کانوا لا یتناهون عن منکر فعلوه، لبئس ما کانوا یفعلون /المائده:79)
ترجمه آیه:(از منکر و خلافی که مرتکب می شدند، نهی نمی نمودند، کار بسایر بدی انجام میدادند.)
و در حدیث آمده است:( هرگاه امت مرا دیدید که جرأت ندارند بهستمگر نه بگویند، آنها را به حال خود واگذارید.)
و در حدیثی دیگر آمده است:( هرگاه مردم ستم ستمکاری را ببینند و دست او را نگیرند، بعید نیست که خداوند مجازاتی فراگیر را دامنگیر همه آنها بگرداند.)