برگ هایی از دفتر زندگی من در زمینه دعوت دینی و فعالیت داوطلبانه

به اعتقاد من، بدون در نظر گرفتن احساسات انسانی، تقوا یا هر ارزش اسلامی دیگری به صورت نظری وجود خارجی ندارد. ارزش های اسلامی باید از حالت تئوری خارج شوند و در زندگی انسان نمود عملی پیدا کنند. تنها در این صورت است که می توان به اهمیت ارزش های ایمانی و تأثیر آنها در زندگی مردم پی برد. 

انسان مسلمان نه تنها در کسب خشنودی پروردگارش، بلکه باید در ارتباط بر قرار کردن با دنیای معاصر با تمام دست آوردها و چالش هایی که با خود دارد، نیز بتواند برای دیگران الگو باشد و در این صورت است که همزمان خشنودی خداوند و جانشینی در زمین را محقق می سازد. 

برای مثال اگر یکی از ما نیم قرن به مطالعه نظری قرآن کریم بپرداز؛ اما این مطالعه در روح و روان و زندگی وی تأثیری نداشته باشد و منجر به تسلیم و فروتنی در مقابل خداوند نشود، بدون شک با چنین مطالعه ای بهره بسیار اندکی از قرآن خواهد برد؛ چرا که اهمیت قرآن به تأثیر و کارایی آن در متن زندگی است.

انسان مسلمان همیشه سعی می کند از کارهایی که شرم دارد آنها را در مقابل مردم انجام دهد، دوری کند؛ زیرا میداند نباید این کارها را در ملأ عام انجام دهد. اما واقعیت این است که حتی اگر کسی هم او را نبیند به هیچ وجه نباید دست به آن کارها بزند؛ زیرا خداوند همیشه و همه جا ما را زیر نظر دارد.

ما باید در انجام کارهای نیک عجله کنیم و هرچه در توان داریم در این مسیر بذل و بخشش کنیم و در راه رسیدن به خدا طوری تلاش نماییم که کسی از ما پیشی نگیرد. سستی و سهل انگاری نکنیم و راهمان را با دو بال تقوا و یقین ادامه دهیم.

با آگاهی و بیداری مراقب ایمان مان باشیم و آن را در دل، جست و جو کنیم. باید پیوسته میزان ایمان و حالات افزایش و کاهش آن را اندازه بگیریم، طوری که در دل انسان رشد کند و شکوفه بدهد و در کارهای نیکو به ثمر برسد. با هرگونه کوتاهی که در ایمان مان رخ میدهد خود را محاسبه کنیم و همیشه بکوشیم از کرامت و اخلاق نیکو محافظت نماییم.