خدا، جهان، انسان (گزیده آیات موضوعی)

آدمی در برابر کارهایش مسئولیت تام دارد. و ما را دو داریره است: دایره ربوبیت و دایره عبودیت.

در دایره ربوبیت، پروردگار، جهان را با اراده و مشیت خود اداره می کند، قوانین و نظامات را می آفریند و بشر را از سختی ها و بندها نجات میدهد و ما چون در نظام تکوینی عالم محدود هستیم، از دایره تصرفات و مشیت الهی خبر نداریم؛ اما خداوند جهان را رها نکرده است و احکام، فرامین، اراده و مشیتش هر آن و هر لحظه در سراسر قلمرو جهان مادی و ماوراء آن ساری و جاری است.

در دایره عبودیت، آدمی آزاد آفریده شده و در برابر اعمال و رفتارش مسئول و پاسخگوست. دایره عبودیت یعنی دایرة اتصال وجودی آدمی به منبع فیاض الهی، در عبادات، قلب راه این وصل شدن و اتصال معنوی را می باید؛ یعنی پاره کردن زنجیرهای هوی و هوس و دور شدن از گناهان و نافرمانی ها، آدمی را در حوزه عبودیت قرار میدهد.

در عبودیت، آدمی به سه سو توجه می کند: شناخت خود، شناخت جهان و شناخت یکتایی خداوند. در این حرکت، اعضا و جوارح قصه پرور از وجود می شوند و رازها را بر ملا می کنند. دل هم به سوی کمال رهسپار می شود؛ کامل شدن در اجرای فرمان معبود و قرار گرفتن در دایره ربوبیت.