بحران عقلانیت مسلمان

هنگامی که روشنفکران و علمای اسلامی نگاه عقلانی را گفتمان غالب خود کرده و با عقل گرایی افراطی وارد حوزه ی الهیات و غیبیات شوند و صرفا عقل را معیار تحلیل مباحث دین نمایند، بزرگترین بحران را حوزه ی فکری ایجاد می کنند؛ زیرا حوزه ی فعالبت عقل را بیش از آنچه که هست گسترش داده اند. اما گاهی هم نص گرایی افراطی، نگاه صرفا جبرگرایانه و انتظار حداکثری از نصوص؛ چنان قشری نگری و مطلق گرایی انحصار طلبی را گسترش میدهد که گویی اسلام به حضور عقل و به کار بردن آن هیچ گونه تمایلی ندارد. هدف اثر پژوهشی است برای برقراری تعادل میان این دو مبحث.