حقیقت مرگ و آمادگی برای آن

ستایش مخصوص الله است که غم و اندوها را از دل‌ها می‌زداید؛ او که پاسخگوی دعای درمانده است؛ هیچکس از او نخواست که نومید شود؛ سخن آشکار و پنهان را می‌شنود و سرنوشت همه‌ی مخلوقات به دست اوست؛ پاک و منزه است او، که چه بزرگ خدایی است! همانند و همتا ندارد؛ اوست پروردگار ما که معبودی دیگر جز او نیست؛ بر او توکل نمودیم و بازگشت به سوی اوست. 
باغچه‌های مرگ...
قبرهایی که بدن‌ها را به زیر خاک پنهان ساخته‌اند؛ بدن‌هایی که در انتظار رستاخیزند؛‌ در انتظار اینکه در صور دمیده شود. 
اهل قبور به زیر خاک یکجا شده‌اند و از حال آنان باخبر نیست مگر داننده‌ی پنهان و آشکار.
آری، آن مرگ است؛ بزرگترین چالشی که خداوند با آن همه‌ی انسان‌ها را به مبارزه طلبیده است. 
پادشاهان و امیران، درباریان و وزیران، نجیبان و پایین دستان، ثروتمندان و فقیران.
همه از ایستادگی در برابر این مبارزه‌طلبی خداوند عاجز مانده‌اند. 
(سوره آل عمران/آیه 168)
«بگو اگر راست می‌گویید مرگ را از خود دور کنید.»
هر که در مرگ نظر کند خواهد دانست که امری است بس بزرگ؛‌ جامی است که به نوبت به همه می‌رسد؛ بر‌ آن که در حضر است و آن که در سفر است. انسان‌ها با مرگ از دنیا به سوی بهشت یا دوزخ بیرون می‌روند. حتی اگر مرگ چیزی نبود جز نابودی و پوسیدن جسم و فراموشی شب‌ها و روز‌های زیبا، باز هم برای مکدر شدن خوشی اهل لذت و تغییر حال اصحاب نعمت، کافی بود.