درآمدی بر حدیث شناسی

سنت جایگاهش تنها مصدریت در تشریع نیست؛ بلکه «سنت» مبین «وحی» است. گویی بدون درک سنت، درک و فهم منبع اصلی تشریح (قرآن)، درک و
فهم ناقص، ناکافی و چه بسا غلط باشد. چون هر منبع «قانونی» نیازمند مفسر و مبینی است، که ابهامات آن را برطرف نماید، «سنت» نه تنها برطرف کننده‎ی ابهامات «وحی» است، «مبین» و تطبیق دهنده‎ی آن در عرصه‎‎‎ی عمل می‎باشد. 
اشتراک