تبسم نور (روایتی از یک مسلمانی، در احوال شیخ احمد بخارایی)

آدمی‎زاد برای زندگی به بشارت نیاز دارد. مبشر و بشیر باشید.
کاری کنید که نگاهتان و لبخندتان، حضورتان و کلامتان، سکوت‎تان و سکون‎تان، حاوی بشارت باشد.
وقتی دلتان از محبت سبز شود، وقتی نگاه‎تان بی‎غبار باشد، وقتی کلامتان عاری از تشویش باشد، آن وقت است که حضورتان بشارت است، سکینه است.
بیایید برای یکدیگر، مظهر بشارت خدا باشیم. با حضور، محبت، آمرزش و لبخندمان. با دعاها و آرزوهای‎مان.
آرزو می‎کنم حضور و وجودتان، سرتاسر، بشارت باشد.