قرآن به دستور خداوند توسط پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم تبیین و به عنوان نمونه تطبیق شده است. به بیان تمام نیازمندیهای انسان در زمینهی زندگی فردی و اجتماعی، مادی و معنوی، دنیوی و اخروی پرداخته است.
کتابی است نفوذناپذیر و غالبی است که هیچگاه مغلوب نمیشود. هیچگونه باطل و خرافهای، تضاد و تناقضی به سراغ آن نمیآید؛ چرا که از جانب کسی نازل شده که علم و حکمتش نامحدود است و جامع همهی کمالاتی است که را در خور حمد و ستایش قرار میدهد. نه علوم راستین و اکتشافات درست گذشتگان و آیندگان مخالف با آن، و نه دست تحریف به دامان بلندش میرسد، و در گذر زمان هیچکس نتواسته و نمیتواند حرفی به آن اضافه یا کم کند. ق
رآن در اولین آیهای که نازل شده است اعلام داشته که این کتاب به دانش اندوزی فرامیخواند و از ظلمت و جهل و نادانی بیزار است و شرف انسان به دانش اوست. به ویژه دانشی که مشأ آن قرآن باشد؛ قرآنی که خداوند هنگام سخن گفتن از مظاهر رحمانیت و مهربانی و مهرورزی خود میفرماید: «خدای رحمان که تعلیم داد قرآن را، آفرید انسان را، [و] بیان را به او آموخت» (الرحمن: 1_4)
اشتراک