تزکیه (ضرورت، وسایل، موانع)

از نظر لغوی تزکیه به معنای رشد و نمو، یا رویش و افزایش است و از نظر اصطلاحی نیز بدین معناست که فرد با رشد دادن و نمو بخشیدن به صفات پسندیده مانند: راستگویی و درستکاری و دلاوری و بردباری و امانت و پیمان‌داری و مهرورزی و توکل و... و نهادینه کردن این صفات به گونه‌ای که پاره‌ای از وی گردد و هرگز و در هیچ شرایطی از وی و حتی به خواست فرد نیز، از وی جدا نشود (بسان حروف الفبا که در ذهن حک شده‌اند و هرگز پاک نمی‌شوند)‌ و صفات زشت و نکوهیده مانند: بیتابی و ناشکیبی و ترس و ناراستی، بدگویی و... در فرد نمایان نشود و یا به گفته‌ای این صفات نیکو ملکه‌ی وجودی تن گردند و گزیده‌ی این اخلاق زیبا در فرد نمایان شود.
اشتراک