مرگ همزاد زندگی است و زندگی یک بیبدیل الهی است که به انسان عطا شده است. نعمتی بس گرانسنگ و بینظیر که نه میتوان آنرا به زر خرید و نه میتوان به زور از کسی گرفت و برای خویش ذخیره نمود.
آری! بدون رضایت و موافقت ما، ما را به دنیای میآورند و باز بدون رضایت و موافقت ما، ما را از این دنیا خواهند برد. به راستی که آبشار خروشان زندگی سرانجام در درهی هولناک مرگ فرو میریزد و آفتاب فروزان حیات عاقبت از پس کوههای گورستان غروب خواهد نمود و از انسان با آن کبکبه و دبدبهاش فقط خاطرهای در خاطرهها و آن هم برای مدتی اندک باقی خواهند ماند.
مرگ حقیقتی است انکار ناپذیر که هیچ احدی را از آن گریزی نیست و قاطبهی بشیریت با تمام اختلافات در این یک مورد متفق القولند که مرگ قطعی است و آمدنی و در مقابل عظمت و قدرتش بیچارهاند و زبون.
حقیقتا ما در دل مرگ زندگی میکنیم و با این حال از پیش آن هستیم گریزان و او پی ما شتابان و سرانجام در غروبی سخت و جانگاه چنگال سهمگین خویش را در پیکر ناتوان ما فرود خواهد کرد و بساط زندگیمان را بر خواهد چید.
اشتراک