پندنامه هایی برای دعوت گران

دعوتگرانی که قسمتی از زندگی شان را برای خدمت به دین و دعوت اسلام _ به هر شیوه ای از شیوه های ممکن_ اختصاص داده ند؛بدانند که برای انجام بهتر وظیفه خود، باید هر از چند گاهی در ایستگاههای تربیتی توفیقی داشته باشند و مجددا در مدرسه تربیتی قرآن و سنت به تلمذ بنشینند.
باید محتاجانه تر و مشتاقانه تر از همیشه به دروس اخلاقی و ایمانی و عقیدتی گوش فرا دهند و برای آموختن آن نهایت تلاش خود را مبذول دارند.مقصود نوع تربیتی است که تاثیر مستقیم در رفتار انان داشته باشد. تنها فرا گرفتن و انتقال اموزه ها به شیوه شفاهی و کتبی به دیگران کافی نیست بلکه تطبیق آن در رفتار خود در اولویت قرار دارد. اساسا هدف از این ایستگاها؛ فرا گیری برای بالا بردن سطح خود است نه دیگران .برای تزکیه خود است. برای سیقل دادن به زنگارقلبمان است.
در این کتاب سعی شده است تا نکات مفیدی را برای دعوتگران یادآور شویم که یقینا خود به خوبی آن را می دانند. هدف اینجا صرفا جستن فرصتی برای تفکر و تصمیم است. تفکر در رفتارهای خوب و بد خود؛ سپس تصمیم برای بهبود و ارتقای آن.
اشتراک