گفت و گو با مخالف از منظر قرآن

گفت و گو نیاز دیرین انسان است که در جریان گفتگو، طرفین از آن سود خواهند برد و سبب رشد دو طرف گفتگو خواهد شد.
گفتگو به منظور کشف حقیقت و درک همدلانه ی صاحبان اندیشه های متفاوت، زمانی ثمر بخش می شود که ویژگی های توازن، پرهیز از تعصب، جرم اندیشی، خود شیفتگی و پیش داوری، رعیت دادگری، التزام به مبانی استدلال منطقی، دگر پذیری، احترام متقابل و برابری شرایط ابراز اندیشه و دوری از مطلق نگری، بر فضای گفتگو حاکم باشد.
نوشتار حاضر تلاشی متواضعانه است که با مقایسه و بر اورد نمودن تلقی های جدید و قدیم فلسفی از مفهوم گفتگو در صدد باز خوانی این عنصر در قرآن کریم است. در این میان به آرای مفسران و شارحان معاصر و کلاسیک این کتاب، رجوع و استناد شده است.
اشتراک