مولف این کتاب را در آخر شعبان سنة اثنی و عشرین و خمسمائة (522) آغاز کرد و توفیق و مدد سبحانه تعالی یار آمد او را تا این کتاب به اتمام رسانید در اعتقاد اهل سنت و جماعت و روش محققان و اهل ورع و زهد و تقوی و سیریت راه روندگان حق و از همه ریب و عبث و هوا و بدعت و مخالفت طریق اهل فتنه و زیغ جوبان دور و از جمله ضلالتها و بطلان و میل و محابا و بیم شحنه و سلطان و تقلید مقلدان زدوده که از اهل معنی دوراند و هرچه از این انواع است با یک سو نهاده و توحید و اعتقاد راست، بیان کرده نه رنگ تعطیل دارد و نه رنگ تشبیه؛ بلکه همه نور هدایت و معرفت دارد و راه شریعت و سیرت محمد علیه الصلوة و التحیة شرح داده که نه انکار حقیقت دارد و نه غبار هوا و بدعت؛ بلکه همه عین صدق و صفاوت و نجات و سلامت است. و هر کسی از مسلمانان بدین حدیث مدعیاند و میگویند ما به راه حقیقت میرویم و نجات خویش آن میدانند که میگویند و میکنند، اما راه راست، راه محمد صلی اللع علیه وسلم است و شرع، شرع اوست و سنت اوست و نجات در آن است که او و صحابهی او بر آن بودند و هر چه نه آن است، همه خسارت و هلاکت است.
بنای این کتاب بر هفت باب نهادیم:
باب اول در ایمان و توحید.
باب دوم در سنت و جماعت.
باب سوم در توبه.
باب چهارم در استقامت بر طاعت.
باب پنجم در مباح به حجت و کسب کارهای اهل صلاح و زهد و ورع و تقوی و امثال این.
باب ششم در قناعت و تسلیم و تفویض و رضا به قسمت قسّام و جمع و منع آن.
باب هفتم در بیان راه صدیقان و ابدالان و صفت ارباب حقیقت.
اشتراک