تفسیر الجلالین

تفسیر جلالین: دو تن از عالمان بزرگ ، به نوشتن این تفسیر همت گماشته اند: جلال الدین محلی و جلال الدین سیوطی؛ و بدین جهت «جلالین» نام گرفته است. 
نخست جلال الدین محلی - که از دانشمندان بنام عصر خویش بود - از ابتدای سوره کهف تا پایان قرآن را نوشت و سپس به تفسیر سوره حمد پرداخت و با پایان یافتن تفسیر این سوره، در سال 864 بدرود حیات گفت؛ آنگاه جلال الدین سیوطی (متوفای 911) از سوره بقره تا پایان سوره اسراء و سپس، سراسر قرآن را تفسیر کرد و به آن افزود و آن را کامل نمود؛ ولی برای رعایت حق مفسر پیشین، تفسیر سوره حمد را در پایان تفسیر آورد. جالب آنکه جلال الدین سیوطی، با قلمی این تفسیر را تکمیل نمود که تفاوتی با قلم پیشین ندارد و مراجعه کننده، حس نمی کند که این تفسیر با قلم دو تن نوشته شده است. شیوه سیوطی و شیوه محلی در ایجاز و ایفاء مطالب، استناد به فهم ظاهر قرآن و آراء برتر سلف، بیان اعراب و تا حدودی قرائات و تبیین برخی نکات یکی است؛ و کمتر می توان پی برد که این تفسیر، اثر دو کس است؛ مگر در مواردی اندک که از شمار انگشتان دست تجاوز نمی کند.
این تفسیر کوتاه، به سبب جامعیت و کمال مطالب، همواره شهره آفاق و مورد عنایت همگان بوده است و مکررا به چاپ رسیده و می رسد.