داستان‌های قرآن

شعار ما این است: با قرآن زندگی خواهم کرد.
این شعار را همیشه جلوی رویمان قرار دهیم، خودمان را به آن آراسته کنیم، با آن درگیر شویم، خانواده‌هایمان را دورش جمع کنیم و آن را در جمع‌هایمان پیاده کنیم.
چیزهایی است که یابد انجام دهیم تا قرآن را احساس کنیم و با آن زندگی کنیم؛ این‌که اجازه بدهیم که قرآن وارد دل‌های‌مان شود. صحابه وقتی این فرموده‌ی خدای تعالی را می‌شنیدند: «یا أیهاالذین آمنوا» (ای کسانی که ایمان آورده‌اید). گوش می‌دادند، مثل این‌که آن‌ها را خطاب می‌کند و می‌گفتند: «بله ای پروردگار»....
داستان‌های قرآن مثل قطاری است که بر آن سوار می‌شوی و یک قطار دیگر در کنارش حرکت می‌کند، تو نمی‌دانی که کدامیک از آنها حرکت می‌کند و کدامیک از آن‌ها ایستاده است؟! تو دنبال یک چیز ثابت می‌گردی تا با آن مقایسه کنی، قصه‌های قرآن این گونه هستند. وقتی توانایی تمییز میان خیر و شر و حق و باطل را در دنیا نداشته باشی، در اینجا به داستان‌های قرآن به عنوان نوع سوم ثابتی که وضعیتت را با آن مقایسه می‌کنی نگاه می‌کنی، دیگر با دیدن این بعد سوم در میان حق و باطل نمی‌لغزی.