پژوهش‌هایی نو در اعجاز قرآن

از گذشته های دور تا کنون تلاش های زیادی در عرصه اعجاز قرآن به عمل آمده تا پرده از اسرار آن برداشته شود.
گروهی نهان‌گویی قرآن و غیب‌گویی آن همچون روشن ساختن زوایای پنهان‌مانده‌ی تاریخ اقوام گذشته و زندگی پیامبران و پیش بینی حوادث آینده را نشانه‌ی اعجاز آن دانستند؛ کسانی احکام منحصر به فرد اجتماعی و بیان ارزش‌ها و آرمان‌های متعالی زندگی بشری را بزرگ‌ترین معجزه‌ی قرآنی به شمار آوردند؛ دسته‌ای بیان و بلاغت قرآن و نظم نهفته در کلام قرانی را اعجاز معرفی کردند و عده‌ای وجود حقایق علمی و ریاضی در قرآن را اعجاز برشمردند.
اما به نظر می رسد هنوز بسیاری از رازهای اعجاز سر به مهر مانده باشد و کسی را یارای این ادعا نیست که کاروان اعجاز به سرمنزل مقصود رسیده است.
کتاب حاضر نیز در ادامه‌ی تلاش‌های گذشتگان و در زمینه‌ی اعجاز بیانی قرآن است.
نویسنده‌ی محترم، پژوهش خود را بر روی بیست و هشت کلمه‌ی قرآنی و مترادف متمرکز کرده است، که عنوان هر یک از باب‌های کتاب نیز هستند. سپس آیاتی که در آنها کلمات مورد نظر و مترادف آنها بکار رفته، جمع‌آوری کرده است و پس از استقراء تمامی آیات مربوط به دو کلمه‌ی ظاهراً مترادف، به استنتاج می‌پردازد و تصریح می‌کند که کلمات به ظاهر مترادف در زبان عام، در زبان قرآن، هر یک معنای خاص خود را دارند و برای غرضی مشخص به‌کار رفته‌اند، به‌گونه‌ای که نمی‌توان به جای یکدیگر به کار برد.